Lipofilling van de borst is de laatste jaren in populariteit gestegen. Op internet hoor je af en toe: "niet-chirurgische borstvergroting", "borsten zonder implantaten", "borsten zonder operatie" en dergelijke. Wat is de reden voor een dergelijke interesse in de transplantatie van autoloog vet uit verschillende delen van het lichaam naar de borst (dit is de essentie van de lipofilling-procedure)?
Dit komt voornamelijk door de populariteit van cosmetische injectieprocedures in het algemeen. Injecties met hyaluronzuur, botulinumtoxine en eigen bloedplasma zijn tegenwoordig populairder dan ooit. Bovendien heeft de reputatie van klassieke borstvergroting te lijden gehad onder de ontdekking van een verband tussen gestructureerde implantaten en het zeldzame non-Hodgkin-lymfoom, genaamd anaplastisch grootcellig lymfoom. Bovendien vertonen implantaten andere risico's, zoals kapselcontractuur of -ruptuur. Ten slotte vereisen ze periodieke monitoring.
Ondanks deze tekortkomingen blijft traditionele borstvergroting met siliconen- of zoutoplossingimplantaten een van de meest populaire plastische chirurgieprocedures ter wereld, althans omdat de procedure momenteel goed is bestudeerd en er nog geen veiligere manier voor borstvergroting is gevonden.
Volgens Amerikaanse experts is de vraag naar borstvergroting met lipofilling sinds 2015 met 37% gestegen, wat veel is. Lipofilling is meestal aantrekkelijk omdat het er natuurlijker uitziet dan borstimplantaten. Omdat kleine maar stevige borsten nu in zwang zijn, krijgt lipofilling steeds meer de voorkeur.
Het lijkt erop dat alles met betrekking tot lipofilling extreem wolkenloos is - de operatie is niet moeilijk, er zijn geen vreemde voorwerpen in het lichaam, het resultaat is natuurlijk, terwijl om de een of andere reden niet elke plastisch chirurg fan is van deze procedure, en lang niet elke patient is er een goede kandidaat voor. Bovendien heeft de procedure zijn eigen risico's en beperkingen. Dit wordt hieronder besproken.
Hoe borsten te vergroten zonder implantaten?
De lipofilling-procedure is dus echt een heel echte borstvergroting zonder implantaten, die een techniek in twee fasen omvat: eerst wordt liposuctie van overtollig vet uitgevoerd - van de buik, billen, zijkanten of andere 'simulator-resistente' gebieden, en dan dit vet wordt geklaard en overgebracht naar de borst. Over het algemeen is de operatie, ondanks de schijnbare eenvoud, eigenlijk sieraden. Laten we beginnen met het feit dat dit een chirurgische ingreep is die plaatsvindt in een operatiekamer, en geen simpele cosmetische ingreep uit de categorie lipvergroting met hyaluronzuur.
De grootst mogelijke zorg vereist zowel de extractie van vet als de overdracht ervan naar het gewenste gebied. Het doel is dat de vetcellen wortel schieten, om op de nieuwe plek een goede bloedtoevoer te krijgen, wat niet eenvoudig is. Vet gedraagt zich over het algemeen nogal grillig wanneer het uit zijn "geboorteplaats" wordt gehaald en naar een andere wordt overgebracht. Zo kan bijvoorbeeld tot de helft van het getransplanteerde vet de eerste maanden na de operatie door het lichaam worden gerecycled. Het overlevingspercentage varieert gemiddeld van 30 tot 80%. Een borst met een slechte bloedtoevoer, wat het gevolg kan zijn van bestralingstherapie, laserbehandelingen, eerdere operaties of zelfs genetica, heeft een hoog risico dat er geen vet in wortelt, maar door het lichaam wordt verwerkt.
Het vet dat echter aanhoudt en gedurende minstens drie maanden nergens is verdwenen, zal de borst niet meer verlaten en zal, zo niet voor altijd, dan in ieder geval vele jaren blijven bestaan.
Borstvergroting met eigen vet gebeurt meestal puntsgewijs - donorweefsel wordt geïnjecteerd waar volume nodig is. Meestal is dit de bovenste borststok waar volumeverlies het vaakst optreedt, vooral na borstvoeding, gewichtsverlies of verwijdering van het implantaat. Bovendien is in dergelijke situaties geen borstlift nodig, aangezien de tepel zich in de juiste positie bevindt (kijkend recht of omhoog), maar de borst in het bovenste deel lijkt leeg te zijn.
Het probleem hierbij is echter dat vet geen duidelijke vorm heeft, en daarmee is het onmogelijk om de gewenste vorm te ontwerpen en te voorspellen, alleen een implantaat is daartoe in staat. Bovendien kan vet de borsten niet met meer dan één kopje vergroten. Daarom blijkt dat iemand die bij uitstek geschikt is voor lipofilling, al een goede borstomvang moet hebben, waar hij tevreden over is. Een vetoverdracht voegt slechts een klein beetje volume toe aan de borsten.
De meeste chirurgen, zowel westerse als huishoudelijke, beschouwen een stabiel gewicht als een van de belangrijkste criteria om het effect van lipofilling te behouden. Het getransplanteerde vet reageert altijd op gewichtsverlies en -toename. Het kan heel snel worden gereviseerd als bijvoorbeeld een patiënt in de toekomst besluit om over te stappen van reguliere training naar CrossFit, waardoor hij is afgevallen. En in sommige gevallen meldden patiënten zelfs overmatige borstgroei na lipofilling, wat gebeurde omdat het vet zich precies hetzelfde gedroeg als in het donorgebied.
Ondanks het feit dat het belangrijkste voordeel van lipofilling ten opzichte van implantaten de afwezigheid van deze implantaten is, is het resultaat van vetoverdracht moeilijk te voorspellen. De operatie kan de beste zijn die ooit is uitgevoerd, of het kan resulteren in verspilling van geld, energie en tijd. In tegenstelling tot siliconenprothesen, die een heel duidelijk en voorspelbaar resultaat geven.
Wanneer kan lipofilling een goede optie zijn voor een borstvergroting zonder implantaten?
Een plastisch chirurg kan lipofilling aanbevelen als aanvulling op een borstvergroting met implantaten, als u de huid moet verdichten zodat de prothese er niet doorheen steekt. Bovendien wordt lipofilling gebruikt na verwijdering van de implantaten om de holtes van de verwijderde prothese op te vullen.
Lipofilling heeft zichzelf bewezen als een aanvullende correctie bij borstreconstructie na lumpectomie en borstamputatie. Over het algemeen is lipofilling bijna een ideale ingreep om te combineren met andere chirurgische ingrepen. Dit geldt met name voor borstreconstructies, waarbij de operatie niet alleen helpt bij het opvullen van onregelmatigheden, maar ook helpt bij het herstellen van de huid die is aangetast door bestralingstherapie, aangezien vet stamcellen bevat.
Kan lipofilling worden gebruikt voor een borstlift?
Kan. Bovendien is dit in sommige gevallen de sleutel tot het perfecte resultaat. Een borstlift wordt vaak uitgevoerd bij vrouwen met een dunne en slappe huid. Als ze voldoende donorvetweefsel hebben, kan lipofilling een goede aanvulling zijn.
Het is een feit dat onmiddellijk na de lift de borst hoog genoeg is, postoperatieve zwelling ook van invloed is. Na een paar maanden zinken de borsten, wat heel normaal is. Maar heel vaak heeft de bovenpool van de borst een ietwat concave helling, wat de patiënten niet altijd tevreden stelt. Lipofilling helpt om dit gebied weelderig te houden, bovendien heeft het, zoals reeds vermeld, een goed effect op de conditie van de huid en verjongt het deze op de een of andere manier met behulp van stamcellen.
Is het veilig om vet naar de borst over te brengen?
Aanvankelijk hadden artsen een aantal zorgen dat het getransplanteerde vet het risico op kankerherhaling zou kunnen verhogen bij degenen die er met succes van hersteld waren. Uit lopende onderzoeken is echter het tegenovergestelde gebleken: vettransplantatie is veilig bij zowel cosmetische als reconstructieve borstchirurgie.
Het probleem, zo bleek, is anders: het getransplanteerde vet kan door het lichaam worden verwerkt, waardoor het effect van de operatie volledig tot niets wordt teruggebracht, of integendeel, het kan in de borst blijven, maar cysten vormen en verkalken. De frequentie van dergelijke complicaties is gemiddeld 3 tot 17%. Sommige chirurgen zijn van mening dat het verschijnen van cysten de kwaliteit van mammografie kan verstoren, de detectie van borstkanker kan verstoren en het moeilijk te interpreteren kan maken. Andere chirurgen weerleggen dit, met het argument dat tumoren gevormd door vetnecrose verschillen van kankerachtige tumoren, en een ervaren radioloog kan ze gemakkelijk onderscheiden.
Op de een of andere manier kan de patiënt uit deze enige conclusie trekken: de kwestie van het gebruik van lipofilling is controversieel. Er zijn risico's op cystische neoplasmata en volledige resorptie van donorweefsel. Natuurlijk kan het verwijzen naar een ervaren gekwalificeerde chirurg deze risico's verminderen.